[post skopiowany z IMDb, tłumaczenie Google]
Kiedy spojrzałem na ocenę filmu, prawie go nie obejrzałem. Na szczęście w dzisiejszych czasach nie ufam ocenom. Tak się cieszę, że tak. To rzadkie znalezisko w filmie. Myślę, że należy skupić się na tym, by to był dramat szpiegowski. To nie jest thriller. Nie żeby nie miał swoich emocjonujących momentów. Film opowiada o szpiegu z końca drogi i młodzieńcu, który musi go śledzić. I w tym tkwi blask filmu. Używając relacji, a nie technologii, używając zdrowego rozsądku, a nie aplikacji. Wiele można wyciągnąć z bogatego doświadczenia starego szpiega. Tempo jest idealne. Są wspomnienia i emocje, chwile stylu i chwile smutku. To wszystko tam jest. To bardziej przypomina starą dobrą powieść szpiegowską niż film gatunkowy. I szczerze mówiąc, gatunek ma niewiele do zaoferowania. Właśnie dlatego Bond Daniela Craiga odbudował zanikającą franczyzę. Prawie żadnych gadżetów. Fabuła rozwija się, a suspens jest dobrze nastrojony. Dla tych, którzy „nie mogli dojść do końca”, cóż, twoja strata. Ma cudowny zwrot, którego nie spodziewałem się. Kingsley robi film. Co za gigant aktorstwa. A Monica Belucci wywiera prawie taki sam wpływ jak Sophia Loren. Co za dama! Itay Tiran to ktoś, na kogo trzeba mieć oko. Cóż, podobał mi się ten film. Każdy kawałek. Ale potem obejrzałem pierwsze Gwiezdne Wojny w kinie i pomyślałem, że to najbardziej niesamowita rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem. Wtedy Michael Bay miał 12 lat. A Monica Belucci wywiera prawie taki sam wpływ jak Sophia Loren. Co za dama! Itay Tiran to ktoś, na kogo trzeba mieć oko. Cóż, podobał mi się ten film. Każdy kawałek. Ale potem obejrzałem pierwsze Gwiezdne Wojny w kinie i pomyślałem, że to najbardziej niesamowita rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem. Wtedy Michael Bay miał 12 lat. A Monica Belucci wywiera prawie taki sam wpływ jak Sophia Loren.